napaaga ang pag-amin

lumaki ako na wala ang nanay ko sa tabi ko, she worked as a nurse abroad. every year 1 month ko lang syang nakakasama for her vacation break. kadalasan din na wala si papa dahil busy sya sa pag-eenjoy with his barkada kaya yung yaya ko lang yung nakakasama ko.

lumaki akong sweet and thoughtful sa mga taong nasa paligid ko. malamya kumilos, vain at very talkative sa klase.

nung nasa 4th yr college na ako, nagretire na si mama.
since then, hindi kami laging magkasundo, lagi kaming nag-aaway. di ko sya masisisi, at di ko rin pwedeng sisihin ang sarili ko.
alam kong lumaki ako na wala sya dahil din sa amin. para di ako maghirap pag laki ko. para makapag-aral ako sa mga bonggang schools, magkaroon ako ng mga gadgets, at lahat din ng luho ko.

wala kami nung sinasabing strong foundation, nung bond.

masasabi kong hindi kaila sa kanila na hindi ako straight.

ngunit tulad ng iba, hindi din namin pinag-uusapan yun.

***

nalaman ko after graduation na hindi nila ako tunay na anak.
opo, adopted ako. at dun ko din nalaman na ang tunay kong papa eh yung kapatid nung papa ko na nagpalaki saken.

okay na sana yun kaso dala ng menopausal ni mama, araw araw na talaga kami kung mag bangayan.
***

1st yr college ako nung nagsimula akong magrebelde.

naadik ako sa sigarilyo, every after dismissal eh diretso ako sa tambayan at iinom. pag-uwi ko sa bahay, tulog agad. at totoo yung sinasabi sa kanta na ''pag gising sa umaga sermon ang almusal'', yun yung kadalasang mangyari saken.

dumating sa puntong hindi na ako pumapasok sa mga classes ko.

kaya super sumbong yung mga prof at mga c.i. ko ke mama. si mama kasi yung clinical coordinator sa pinapasukan kong college kaya hindi maiiwasang hindi niya malaman yung mga katarantaduhan ko.

pinatawag ako ni mama sa secretary niya.
***

pagpasok sa office,

mama: gago ka!!! bat hindi ka pumapasok sabi nung prof mo?!
     
ako: (silent mode) para na akong iiyak pero pinipigilan ko, galit ako kay mama nun. alam niya yun. wala akong rason kung bakit ako nagrerebelde at napapabarkada. wala talaga.

mama: oh? ba't hindi ka nagsasalita?

ako:  di mo maiintindihan! (kinabog ko mga telenovela nito) sabay tulo ng luha sa right eye.

mama: pano ko maiintindihan kung di ka magsasabi?

ako: BAKLA AKO!!!dun na ako humikbi ng husto..nakita ko kasi syang umiiyak. (wala na akong maisip na idahilan kaya sinabi ko nalang na problema ko yung pagiging bakla ko)

mama: MATAGAL KO NG ALAM, BATA KA PA LANG ALAM KO NA!

ako: super hikbi talaga ako at super iyak din si mama. dun ko narealize na mahal talaga ako ng nanay ko kahit di ko sya kadugo.

mama: OH ANO?AYAW MO NG MAG NURSE? ITATAYO NA LANG KITA NG PARLOR?

ako: iyak habang tumatawa...


***
NALAMAN KO NA NA OKAY NA NUNG..

sa sasakyan pauwi,

PAPA: oh?wala nang problema si biboy?

MAMA: wala na...

AKO: (NAKALUSOT NA AKO SA PAG AABSENT, NAKALUSOT PA AKO SA BAKLA ISSUE!!!) YES!!! SMILE AKO NG SMILE....

PAPA: good boy na sya?

MAMA: GOOD GIRL...:))


*****

ma, hindi man tayo ayos ngayon, nagpapasalamat pa rin ako sa mga pagkakataong pinakita mo sakin na hindi dugo ang batayan ng pagiging mag-ina...

''you may not be my mother by blood, but you used to be my mother by blood''....

i'm sorry and i love you, sana magkaayos na tayo....

*******

sa pag amin ko, naging mas malaya ako

hindi lang sa mga magulang ko, sa mga tao sa paligid ko

pati narin sa sarili ko

****

at dahil sa pag-amin ko

kaya ko nang iharap sa madlang people ang baby ko

 kitty-cat daw sya..