''Sigurado ka bang ayaw mong sumama?''
Dito na lang ako sa bahay, medjo pagod sa skwela.
****
masayahin sya noon. palangiti. ma-kwento. marami syang kaibigan, at walang araw na di ito nakakapaglaro.
sumapit ang ika-otsong kaarawan niya. sobrang saya niya. maraming lobo. malaki ang cake. maraming mga pagkain. di rin mabilang ang mga bisita.
happy birthday to you, happy birthday to you, happy birthday happy birthday, happy birthday to youuuu....
''make a wish na''
''blow the candles''
pero ilang minuto lang matapos hipan niya ang mga kandila na nakapatong sa cake niya, narinig nila syang umiyak.
natapos ang party. dalawang araw na mula ng birthday niya pero hindi na sya muli pang nakita ng mga kapitbahay nila. hindi na sya muling nakita ng mga kalaro niya.
******
isang araw matapos ang party ko, umalis na kami nina daddy at mommy.lumuwas kami ng manila.
nakakalungkot lang, di ako nakapag-paalam sa mga kaibigan ko. sa mga kapitbahay naming walang ginawa kundi pisilin ang pisngi ko. namimiss ko sila. miss na miss ko na sila.
nakapag graduate na ako ng elementarya. high school na ako pero ni isa sa mga kaklase ko ay wala akong naging kaibigan. hindi ko alam. hindi ko alam kung bakit.
baka nga nasa akin ang problema, baka ako talaga ang di lumalapit sa kanila.
******
mula ng mapadpad sila ng manila, mula ng matapos ang birthday party niya, mula ng mag otso sya, parang hindi niya na makilala ang sarili niya.
ayaw niyang lumabas ng bahay. palagi syang walang consentrasyon. parati din syang wala sa katinuan.
sa gabi, di sya makatulog. nagigising sya minsan, basang-basa ang mga mata. umiyak pala sya.
palagi niyang naaalala ang birthday niya.
pag walang pasok, sa bahay lang sya. kausap ang kalapati niya. bigay ng mama at papa niya, noong mag otso sya.
graduation niya yung araw na yun, birthday din niya. kinse na sya.
merong tumawang kay papa niya, sabi, patay na daw ang tito niya.
lumuwas sila, bumalik sa probinsya.
*******
pagtapak ko sa lupa sa baba ng sasakyan, naramdaman ko ang bigat ng aking katawan.
bumabalik sa aking katauhan, ika-otso kong kaarawan.
humakbang ako papalapit sa kabaong ng tiyo ko. hawak ko sa kanang kamay, kalapati ko.
ilang hakbang pa ang aming ginawa, nandun ang kabaong niya.
tumayo ako sa tabi niya. tinitigan ko sya. siniguradong patay na nga.
tumulo ang luha ko. humikbi ng todo-todo, ngayon tahimik na sya.
di na ako guguluhin ng anino niya, sa mga panaginip ko, sa pagtitig ko sa taas- baba- kanan- kaliwa.
''labas muna ako pa''
sige, ang sagot ng aking ama.
may ngiti sya sa mukha, pansin ng kanyang ama.
****
humakbang sya sa labas ng bahay ng tiyo niya.
''ngayon, di na kita ikukulong, dahil mag mula ngayon, malaya ka na''
sabay pakawala sa kalapati, lumipad ito, kasabay ng pagtawa at pagsaya ng mukha ng kanyang amo.
ngayong tahimik na sya, tahimik na rin ako. mawawala na ang pighating dinulot niya,,, noong bertday ko..
********************
fictional toh, di ako na rape..:))
Dito na lang ako sa bahay, medjo pagod sa skwela.
****
masayahin sya noon. palangiti. ma-kwento. marami syang kaibigan, at walang araw na di ito nakakapaglaro.
sumapit ang ika-otsong kaarawan niya. sobrang saya niya. maraming lobo. malaki ang cake. maraming mga pagkain. di rin mabilang ang mga bisita.
happy birthday to you, happy birthday to you, happy birthday happy birthday, happy birthday to youuuu....
''make a wish na''
''blow the candles''
pero ilang minuto lang matapos hipan niya ang mga kandila na nakapatong sa cake niya, narinig nila syang umiyak.
natapos ang party. dalawang araw na mula ng birthday niya pero hindi na sya muli pang nakita ng mga kapitbahay nila. hindi na sya muling nakita ng mga kalaro niya.
******
isang araw matapos ang party ko, umalis na kami nina daddy at mommy.lumuwas kami ng manila.
nakakalungkot lang, di ako nakapag-paalam sa mga kaibigan ko. sa mga kapitbahay naming walang ginawa kundi pisilin ang pisngi ko. namimiss ko sila. miss na miss ko na sila.
nakapag graduate na ako ng elementarya. high school na ako pero ni isa sa mga kaklase ko ay wala akong naging kaibigan. hindi ko alam. hindi ko alam kung bakit.
baka nga nasa akin ang problema, baka ako talaga ang di lumalapit sa kanila.
******
mula ng mapadpad sila ng manila, mula ng matapos ang birthday party niya, mula ng mag otso sya, parang hindi niya na makilala ang sarili niya.
ayaw niyang lumabas ng bahay. palagi syang walang consentrasyon. parati din syang wala sa katinuan.
sa gabi, di sya makatulog. nagigising sya minsan, basang-basa ang mga mata. umiyak pala sya.
palagi niyang naaalala ang birthday niya.
pag walang pasok, sa bahay lang sya. kausap ang kalapati niya. bigay ng mama at papa niya, noong mag otso sya.
graduation niya yung araw na yun, birthday din niya. kinse na sya.
merong tumawang kay papa niya, sabi, patay na daw ang tito niya.
lumuwas sila, bumalik sa probinsya.
*******
pagtapak ko sa lupa sa baba ng sasakyan, naramdaman ko ang bigat ng aking katawan.
bumabalik sa aking katauhan, ika-otso kong kaarawan.
humakbang ako papalapit sa kabaong ng tiyo ko. hawak ko sa kanang kamay, kalapati ko.
ilang hakbang pa ang aming ginawa, nandun ang kabaong niya.
tumayo ako sa tabi niya. tinitigan ko sya. siniguradong patay na nga.
tumulo ang luha ko. humikbi ng todo-todo, ngayon tahimik na sya.
di na ako guguluhin ng anino niya, sa mga panaginip ko, sa pagtitig ko sa taas- baba- kanan- kaliwa.
''labas muna ako pa''
sige, ang sagot ng aking ama.
may ngiti sya sa mukha, pansin ng kanyang ama.
****
humakbang sya sa labas ng bahay ng tiyo niya.
''ngayon, di na kita ikukulong, dahil mag mula ngayon, malaya ka na''
sabay pakawala sa kalapati, lumipad ito, kasabay ng pagtawa at pagsaya ng mukha ng kanyang amo.
ngayong tahimik na sya, tahimik na rin ako. mawawala na ang pighating dinulot niya,,, noong bertday ko..
********************
fictional toh, di ako na rape..:))
aaawww... hugs
ReplyDeletebaket hugs..?hehe..di ako sad, promise...:))
ReplyDelete9158多人视频聊天室 , 我秀视频聊天 , 我秀在线演艺 , 六间房视频聊天室 , 台湾辣妹视讯网 , 线上人间视讯 , 台湾线上人间 , 线上人间聊天室 , 可乐视频聊天社区 , 免费视频聊天
ReplyDelete